ถึงที่ทำงาน 7.50 ค่ะ วันนี้หน้าบอร์ดข่าวมีงานทั้งหมด 3 ที่ค่ะ เราคิดว่าจะได้ไปกันหมดทุกคนแต่แล้วก็...
พอถึงเวลาตามงานพี่ช่างภาพก็มาเรียกว่าใครจะไปกับพี่บ้างหนึ่งคน (ฮะ... หนึ่งคน) แล้วเพื่อนก็เลยรีบลุกไปเลย เพราะว่าทีมหนึ่งจะมีเพียงแค่ประมาณสามคนเท่านั้น ถ้ามากที่สุดก็สี่คน ก็วันนั้นมีพี่ฝึกงานคนเดิมที่กำลังจะฝึกงานเสร็จภายในอาทิตย์นี้แล้วไปด้วยอีกหนึ่งคน
เท้าความก่อนนะ ที่นี่มีเด็กฝึกงานอยู่แล้ว 3 คนค่ะ สองคนแรกเป็นประมาณรุ่นพี่เป็นคนบุรีรัมย์ ก็เก่งมากนะพี่สองคนนี้เค้าก็ฝึกงานเสร็จอาทิตย์นี้ เพื่อนก็พากันออกไปทำข่าวที่น้ำพองค่ะ ส่วนเราก็มีงานหนึ่งงานค่ะคืองานแกะเทปค่ะ งานแกะเทปเป็นงานของพี่เค้าให้ช่วยค่ะ ในเทปก็มีเนื้อหาเกี่ยวกับการอภิปรายภายในสภาค่ะ ก็พิมพ์ไปฟังไปเรื่อย ประมาณเกือบเที่ยงก็เสร็จแล้วก็เอาไปส่ง ระหว่างการแกะเทปนั้นก็มีงานทำข่าวเหลืออีกสองงานค่ะ แต่ว่า... ดั๊น... ไม่มีรถ รถสำหรับไปทำข่าว ก็เลยอยู่ที่ห้องประชุมนั่นแหละค่ะ
เพื่อนคนนึงกลับมาจากทำข่าวเราก็เลยถามก็ด้วยความตื่นเต้นปนอยากรู้อยากเห็นก็เลยซักถามกันเสียการใหญ่ เพื่อนก็เลยเล่าว่า “ชั้นไปแล้ว... ไม่เจอที่ที่ทำข่าวก็เลยถือว่าไปนั่งรถเล่นเฉยๆ อิอิ” ออ... เราก็เลยเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามีข่าวเข้ามาแล้วบางทีก็ไปเจอก็มีเหมือนกันหรอเนี่ย อืม... เป็นประสบการณ์ใหม่นะเนี่ย หลังจากนั้นก็ไปพักเที่ยง ไปกินข้าวกันค่ะ
กลับมาจากพักเที่ยงก็เหมือนเดิมค่ะทำงานที่พี่เค้าให้ทำเล็กๆ น้อยๆ และก็มีสารข่าวด่วนเข้ามาก็ให้เพื่อนอีกคนไปทำข่าว ฝ่ายเราก็นั่งคุยกับพี่ๆ เค้าไปเอาของในตึกที่โดนเผาไปแล้ว ไม่อยากจะบอกเลยว่าบรรยากาศข้างในเหม็นควันไฟอยู่เลยค่ะ แต่ตรงสำนักงานฝ่ายโทรทัศน์ไม่ได้ไหม้นะ แค่โดนหินเขวี้ยงมาทำให้กระจกนั้นแตกไปหมดเลย ที่ที่ไฟไหม้นั้นก็เป็นเพียงชั้นล่างแล้วก็ตรงบันได เหม็นมาก... ขนของจากตึกที่โดนเผาเสร็จเรียบร้อยเพื่อนก็กลับมาจากทำข่าว หลังจากนั้นพี่เค้าก็ตัดต่อภาพที่ไปถ่ายมาและพี่ฝึกงานเก่าก็เขียนข่าว งานข่าวเป็นงานที่เร่งรีบ รีบทำรีบเสร็จเพื่อที่จะได้ส่งข่าวไปให้ทางกรุงเทพออกอากาศ ก็อย่างที่บอกว่าสถานีขอนแก่นมันออกอากาศไม่ได้ ก็โดนเผานั่นแหละ พองานเรียบร้อยก็กลับบ้านค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น