วันพุธที่ 7 กรกฎาคม 2553

วันนี้ตอนเช้าเค้ามาก็ได้ไปทำข่าวตอนเก้าโมง ขอเพื่อนไปเพราะว่าเมื่อวานไม่ได้ไปไหนเลย ได้ไปทำที่โรงแรมแก่นอินทร์ โรงแรมในเมือง ข่าวเกี่ยวกับการอบรมการให้บริการแก่ประชาชนของข้าราชการ แล้วก็ไปทำธุระต่างๆ กับพวกพี่ๆ ที่ออกมาด้วยกัน แล้วก็กินข้าวข้างนอกกับพี่ๆ เค้าเลย กลับไปที่สำนักงานเพื่อนๆ ก็ไปกินข้าวกันหมดเหลือเราคนเดียว ก็นั่งเขียนข่าวในห้องสำนักงานนั่นแหละค่ะ แล้วก็มีข่าวเข้ามาว่าต้องขึ้นไปถ่ายภาพบนเฮริคอปเตอร์ก็เลยเป็นข่าวด่วน เพราะทางศูนย์ปฏิบัติการฝนหลวงประสานงานกับพี่ช่างภาพโดยตรงก็เลยต้องออกไปกับพี่เค้าอีกเพราะว่าอยู่คนเดียว... อิอิ (แต่พี่เค้าบอกว่าจะไม่ได้ขึ้นหรอกนะ ได้รออยู่ข้างล่าง เพราะขึ้นได้แค่ 5 คนเท่านั้นเครื่องลำนี้มันเล็ก ก็ออกไปพอจะออกจากประตูสำนักงานก็เจอเพื่อนพี่เค้าเลยให้เรียกไปอีกหนึ่งคน ได้เพื่อนมาอีกหนึ่งคนเป็นเพื่อนนั่งรอพี่เค้าด้วยกัน จากนั้นก็ไปที่สนามบินขอนแก่น (ที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี มาบ่อยมากๆๆๆ) ก็คุยกับพี่ๆ ที่ทำงานในสนามบินนั้น แล้วพี่คนขับเครื่องบินก็มาชวนไปขึ้นเครื่องบิน (ดีใจล่ะซิทีนี้... อิอิ) เสร็จโจร ก็ไปกับพี่เค้าทันทีไม่หือรือเลย แล้วก็ขึ้นไปบนเครื่อง พี่ๆ ที่ดูเลยบนเครื่องก็บอกวิธีอยู่บนเครื่อง ต้องเคี้ยวหมากฝรั่งเพื่อลดการหูอื้อลงเพราะข้างบนนั้นความกดอากาศมันแตกต่างกัน ก็เชื่อฟังเป็นอย่างดีแต่ไม่มีหมากฝรั่ง ไม่มีลูกอม ก็เอาของพี่ๆ เค้านั่นแหละ อิอิ ฟรีหมดทุกอย่าง ขึ้นไปแรกๆ ก็กลัวหน่อยๆ ค่ะ พออยู่สักพัก ชินเริ่มถ่ายรูป แต่ว่าการทำงานพี่เค้าเป็นระบบดีค่ะ มีการส่งสัญญาณกันไปมาแต่ก็ไม่ลืมมาเล่นกับเรานิสิตฝึกงานสองคนที่ขึ้นไปทำไมก็ไม่รู้... เฮ้อ รบกวนพี่เค้าเฉยๆ ได้ถ่ายรูปเยอะแยะมากมาย แต่ก็ไม่สามารถเห็นหน้าเต็มได้ ถ้าอยากถ่ายกับวิวข้างนอกสามารถมองเห็นได้ครึ่งหน้าเท่านั้น แล้วก็ที่สำคัญ ถ้ามาหน้าดำ เพราะบนนั้นไม่มีไฟ จะใช้แฟลชก็เกรงใจพี่เค้า พอจะลงนี่แหละ เหมือนจะเป็นลมเพราะความกดอากาศมันเปลี่ยนอีกรอบ จะอาเจียนลงมาแล้วรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ ลงมาก็อะไรล่ะ คิดเพียงว่าจะบอกว่าพี่ปิ๊กยังไง (พี่ช่างภาพ) เพราะว่าขึ้นไปไม่ได้บอก บอกแต่คนทั้งออฟฟิตเลย เค้ารู้ทั้งสำนักงานของศูนย์เลยว่าพวกหนูขึ้นบิน (คนดัง... อิอิ) แต่พอเฉยก็ตะล่อมไปเรื่อยๆ ทำเนียนๆ ไปค่ะ แล้วก็ไปสัมภาษณ์ ผู้อำนวยการศูนย์ปฏิบัติการฝนหลวงตามที่พี่นาง (บก.) ได้สั่งให้ไปสัมภาษณ์เกี่ยวกับเรื่องของผลการปฏิบัติงานในครั้งนี้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง แล้วก็อยู่คุยกับท่าน ผอ.ประสพ พรหมมาครู่หนึ่งแล้วก็กลับค่ะ จากนั้นกลับมาก็ถึงเวลาเลิกงาน ข่าวเลยกลับเอาไปเขียนที่ห้อง (อุไรวรรณเป็นคนเขียน อิอิ... สบาย) แล้วก็กลับบ้านนอน